“The Workshop Guide to Ceramics” uit 2012 van Duncan Hooson en Anthony Quin is een zeer uitgebreid boek over het brede spectrum van methoden en technieken die gebruikt kunnen worden bij het vormen van keramiek. Er zijn in het verleden wel meer boeken geschreven vanuit deze invalshoek. Wat mij echter opviel in dit boek was het hoofdstuk over 3D printen keramiek (Computer –aided design, modeling, and manufacturing). Voor het eerst zag ik in (traditionele) boekvorm deze techniek van het maken van keramiek “officieel” benoemd. Luid dit het einde aan van het “analoge pottenbakken” en het begin van de ”digitale keramiek”?