Vorig jaar heb ik een kogelmolen overgenomen van een met pensioen gaande pottenbakker. Keramisten gebruiken zo’n molen om glazuur grondstoffen fijn te malen, waardoor het glazuur o.a. beter uitsmelt en meer egaal wordt (stof voor een ander blog artikeltje). Zo’n molen wilde ik al een tijdje, dus de koop was snel gesloten. Als bonus kreeg ik een emmer met “Tex klei” mee, zeeklei die hij had verzameld op het strand van Texel.
Deze kleislib heb ik natuurlijk thuis (na maling in mijn nieuwe kogelmolen) gelijk gestookt op een aantal proefplaatjes op cone 10. Dit bleek een prima slib-glazuur te zijn, een cadeautje van Texel. Je begrijpt, ik wilde natuurlijk met eigen ogen zien, waar dit wonder der natuur vandaan kwam…..