Keramiek uiltjes afmaken

Vandaag heb ik gereserveerd voor het schrijven van een blog en het afmaken van keramiek uiltjes. Natuurlijk niet zoals in de bio-industrie, maar juist het tot leven wekken. Geen blog over het design proces, maar het fysieke “maken”. Je bent immers een maker of je bent het niet 🙂 .

Een tijdje geleden heb ik al een paar foto’s op Insta gedeeld. Daarop kreeg ik leuke reacties. Het leek mij daarom ook een goed idee om in dit blog het fysieke proces toe te lichten aan de hand van foto’s en tekst.

Kortom ik laat je graag zien hoe ik te werk ga.

Het begint op de draaischijf

De draaischijf is niet helemaal het begin. Het begint met een idee, een verhaal, een emotie, de vorm, de (gewenste) uitstraling en hoe ik denk dat te kunnen verbeelden in klei. Maar dit deel van het design proces is voor een andere keer.

Zoals gezegd, het fysieke deel van een keramiek uiltje begint op de draaischijf. Al naar gelang de vorm en grootte weeg ik een bepaalde hoeveelheid klei af. Een bolletje klei, een draaischijf en ik kan aan het werk. Meestal draai ik een serie. Soms klein, soms groot. Meestal geïnspireerd op klassieke vaas of flesvormen (ja daarom ga ik zo graag naar keramiek musea).

Meestal draai ik gesloten vormen. Dat wil zeggen dat ik aan de bovenkant de hals “dicht draai”. De potten zijn daardoor niet meer “te gebruiken” in traditionele zin. Het zijn keramiek beelden geworden, in plaats van een fles, vaas of pot. Maar recentelijk heb ik bij een aantal grotere flessen de hals open gelaten. Zijn het dan nog steeds beelden? Vorm onderzoek houdt nooit op… zeker niet als je achter de draaischijf zit.

Tot leven onder mijn handen

Nadat de gedraaide vormen een beetje zijn gedroogd (dat wordt “leerhard” genoemd in pottenbakkerstermen), kan ik weer verder. Ondanks dat ik in serie draai, zijn toch alle vormen een beetje anders. Als ik verder ga, begin ik met de kijken wat ik in de vorm (kan) zie. Ik heb wel een idee waar ik heen wil, maar het designproces houd voor mij niet op bij de tekening, het blijft acteren en reageren.Mijn favoriete gereedschap zijn ronde vormen, die ik kan gebruiken als tekensjabloon, en een spijker. Hiermee kan ik het figuur schetsen op de pot. Daarna kan ik de slag om de vorm “eruit te snijden”. Met slechts een paar lijnen, en twee kleine bolletjes klei voor de ogen komen keramiek uiltjes tot leven.

Het is een illusie, maar het is fascinerend hoe je met minimale aanpassing een pot, vaas of fles naar een steengoed uiltje transformeert. Wonderlijk om te ervaren hoe de menselijke hersenen werken.

Keramiek uiltjes eindigen in de oven

De weg naar keramiek loopt onvermijdelijk door vuur. Om klei te transformeren tot keramiek, moet het gestookt worden. In het geval van mijn keramiek uitjes zelfs twee keer. De eerste keer in “laag vuur” ook wel biscuit stook genoemd. Daarna de hoge stook tot steengoed keramiek.

Voor de tweede stook glazuur ik de uiltjes. Pas na deze stook verraden ze hun werkelijke karakter. Ik zou het je graag laten zien voor de uitjes die ik nu onder handen heb. Maar ze zijn nog aan het drogen. Wie keramiek maakt moet zich aan de natuurwetten houden…. Anders ontploft alles in de oven.

Restock webshop

Dus helaas, ik moet nog afwachten hoe de keramiek uiltjes uiteindelijk zullen worden. Er zit niks anders op dan de laatste uitjes af te maken en te wachten tot ze droog zijn. Dan pas kan het maakproces weer verder gaan.

En dat is ook hoog tijd. Mijn webshop op deze site is dringend toe aan een aanvulling, maar is nog in opbouw. Op dit moment vind je er wel al de bekers uit een vorige blog.

“A restock of the shop is what we need”. Of in goed Nederlands: het aanvullen van de voorraad op de webwinkel staat binnenkort op het programma. Kortom ik stop nu met typen en stroop mijn mouwen op om aan de slag te gaan.

Ik laat het weten als ze in de shop staan!