Wabi-Sabi is een schoonheid van onvolmaakte,
vergankelijke en onvolledige objecten
Het is een schoonheid van bescheiden en nederige objecten.
Het is een schoonheid van onconventionele dingen.
(Leonard Koren)

Dit is de intrigerende inleiding van Leonard Koren’s boek “Wabi-sabi for artists, designers, poets & philosophers“. Hij introduceerde de term “Wabi-Sabi” in 1994. Maar de wortels van dit concept zijn veel ouder. De oorsprong ervan ligt in de het Chinese Taoïsme en Zen boeddhisme. Koren beschrijft de Japanse esthetiek in de kunst, literatuur, poëzie en levenswijsheid. Vanaf zijn ontwikkeling in de 15e eeuw tot heden.

De eerste beschrijving van deze esthetische waarden uit de Japanse cultuur, is van de hand van Japanse auteur Kakuzo Okakura. In een poging de kloof tussen de esthetische waarden van het oosten en het westen te dichten schreef hij “The Book of Tea“, verschenen in 1906. Omdat hij het zelf in het Engels schreef, maakte hij het toegankelijk voor westerse lezers die het Japans niet machtig zijn .

Waar het westen streeft naar grootsheid, perfectie en de ontkenning van verval, omarmt Wabi-Sabi de menselijke maat, het onomkeerbare en de cyclus van alles dat leeft. Deze levensopvatting heeft niet alleen de keramist veel te bieden.